KWEKEN MET DE ZWARTKOP door Paul Feldman
Gedurende een korte vakantie op de Canarische Eilanden heb ik de zang van de zwartkop (sylvia atricapilla) kunnen bewonderen. Bij terugkomst heb ik dan ook direct een koppel aangeschaft. Dat viel niet mee, vermoedelijk zijn er weinig zwartkop kwekers of ze hadden weinig jongen gekweekt. Het is een vogel die weinig verzorging behoeft en waar je veel plezier aan beleeft. Mijn zwartkoppen zitten in een volière van 4.5 x 1.5 x 2 meter waar ik twee lage dennetjes en een druivenstruik in heb gepoot. In het najaar vallen de bladeren van deze struik en zie ik de vogels geregeld te voorschijn komen om op de takken van de druivenstruik te gaan zitten. Ik hoor vaak de kreet : “Je ziet ze nooit”. Als de volière helemaal volgroeid is met allerlei struiken en boompjes dan zie je ze weinig, want ze trekken zich graag terug, maar als je lage begroeiing aanbrengt dan vliegen ze door de volière en dan zie je ze vaak genoeg. Op de voederplank zie je ze geregeld, ook het aanschouwen van het voeren der jongen is een belevenis op zich. In het najaar van 2010 heb ik dus deze vogels aangeschaft. De gehele winter hebben ze in de buitenvolière gezeten. In december sneeuwde het en vroor het 12° C. Ze gaven geen krimp en waren de gehele dag in de weer. De man begon zelfs zachtjes te prevelen om dan met luide uithalen z’n zang te beëindigen. Een paar keer per week gaf ik ze een klein handje vol meelwormen en vlierbessen om een klein vetlaagje op te bouwen. Het hoofdvoedsel bestond/bestaat uit eivoer, hetgeen ik zelf maak met Breedmax als premix. In maart ben ik gestopt met het verstrekken van meelwormen daar de man agressiever werd naar de pop toe. De vlierbessen heb ik ook niet meer gegeven daar ze niet te vet mogen worden, want in deze bessen zit suiker. Begin mei vloog de man steeds achter de pop aan, dit ging zo heftig dat de pop het soms uitschreeuwde als de man haar te pakken kreeg. Ik heb ze toen apart gehouden in naast elkaar gelegen vluchtjes. Daarna heb ik een lange stok dwars door beide vluchtjes gestoken en toen ze naast elkaar op deze stok zaten, gescheiden door het gaas, heb ik ze weer bij elkaar geplaatst. Van strijd was toen geen sprake meer. Ik ging er van uit dat ik het eerste jaar geen jongen zou krijgen dus controleerde ik de coniferen ook niet op de aanwezigheid van een nest. Ik zag ze wel steeds op de voederplank zitten maar het drong niet tot mij door dat ik er iedere keer maar één zag. De ouders gingen steeds om en om broeden. Toen dat lichtje bij mij ging branden bleek na controle dat ze wel degelijk een nest hadden gemaakt van kokosvezel in een lage den op zo’n 40 cm van de grond. In het nest lagen vijf eitjes, echter wist ik niet wanneer deze uit zouden moeten komen. Het eivoer heb ik toen onmiddellijk vervangen door buffalowormen. Na twee dagen lagen er vier jongen in het nest, het vijfde ei is niet uitgekomen. Deze heb ik laten liggen om als steun te dienen voor de jongen. Door mijn onkunde en onoplettendheid had ik bijna een legsel verspeeld. Wat me ook opviel was dat het nest een bouwvallig geheel was. Vooral de constructie van de bodem leek nergens op en het nest hing ook helemaal scheef. Ik heb toen van een tak van de Koreaspar een netje gemaakt en dit onder het nest geplaatst met vier groene ijzerdraadjes. Aangezien ik dus geen ervaring had met zwartkoppen was ik bang dat de ouders niet meer naar het nest zouden terugkeren. Deze vrees was ongegrond want toen ik de volière verliet bleek dat bij directe controle van buitenaf de pop alweer op het nest zat. Bij het ringen moest ik de man van het nest duwen, zo nestvast zijn mijn zwartkoppen. Ook na het ringen bij nestcontroles bleven ze gewoon zitten. Het ringen moest steeds (ook bij het volgende legsel) na 41/2 dag gebeuren want de pootjes waren al zo dik dat ik de ringen er met moeite omheen kon krijgen en moest ik olijfolie gebruiken. Als je vijf dagen wacht met het aanbrengen van de ringen ben je misschien wel te laat. Om de ringen heb ik leukoplast gedaan. Dit had denk ik niet gehoeven daar de ouders niet naar de ringen omkeken. De jongen werden goed gevoerd met alleen maar buffalowormen en de gegeven diepvries-pinkies werden ongemoeid gelaten. Voordat de buffalowormen werden verstrekt werden ze 24 uur in poeder gedaan dat bestond uit sepia, spirulina en vitamine B.
Het is maar goed dat ik het nest met een netje heb ondersteund want zelfs toen de jongen tien dagen oud waren zat één van de ouders nog op of naast de jongen. Sterker nog, af en toe zat de pop naast de jongen en stond de man op de rand van het nest. Als de man niet op het nest zat, zat hij op een stok of in een den te zingen. Dat uit zo’n kleine vogel zo’n luide zang komt is bewonderenswaardig. Toen de jongen uitvlogen regende het en heb ik een extra deel van de volière overdekt met plexiglas golfplaten die ik op een frame had gemaakt. Toch lag de volgende morgen één jong op de grond, helemaal doorweekt. Het heeft de regenbui niet overleefd. Dit is een goede leer voor de volgende keer. Helemaal overdekken is het motto. Nadat de jongen hard groeiden en redelijk konden vliegen begonnen de ouders met het tweede legsel en heb ik de drie jongen uitgevangen daar de man achter de jongen aan begon te jagen. De jongen aten al Breedmax eivoer en de dure buffalowormen werden steeds minder gegeven. Het tweede legsel bestond uit drie eieren en het nest was gemaakt in de andere lage den op opnieuw ongeveer 40 cm hoogte. Dit nest behoefde ik niet te ondersteunen daar het vrij stevig gebouwd was. Uit het legsel kwamen twee jongen, die ik na 4 1/2 dag dus heb geringd. Bij nestcontrole de dag erna bleek dat alles was verdwenen en kon ik niets terugvinden in de volière. Ik verdacht toen dat muizen zich te goed hadden gedaan. Het derde legsel, overigens in hetzelfde nest als het tweede, kwam vrij snel na het tweede legsel. In het nest lagen weer drie eieren. Bij nestcontrole na drie dagen bleek opnieuw dat de eieren waren verdwenen. In allerlei kweekverslagen over de zwartkop lees ik dat jongen en eieren verdwijnen. We wijten dit aan de muizen of ander ongedierte. Zou het niet kunnen zijn dat zwartkoppen dit zelf doen, ofschoon ik me niet kan voorstellen dat de ouders jongen van drie dagen oud opeten? Volgend jaar neem ik de proef op de som en plaats ik overal groen plexiglas om het nest. Ook om de stam maak ik dan een groene plexiglaskoker om zoveel mogelijk uit te sluiten. Ondanks het mislukte tweede en derde legsel heb ik veel plezier beleefd aan de zwartkoppen. Ik ga zeker door met deze vogels en probeer het volgend jaar te kweken met twee koppels. Overigens bleek dat de drie jongen poppen zijn en heb ik al een pop geruild tegen een man. Ik bezit 2 volières die gescheiden zijn door een aangepaste begroeiing, dus de koppels zwartkoppen kunnen elkaar niet zien maar dus wel horen. Misschien is dit voor hen een motivatie om er eens goed tegen aan te gaan.
|
|