Belangenbehartiging Europese Cultuurvogel

Welkom op de website van B.E.C.

De vereniging die opkomt voor het belang van de Europese Cultuurvogel en het kweken ervan.

Wilt u hier ook deel van uitmaken? Meld u dan nu aan als lid.

Inloggen kweker
Terug naar overzicht

Artikel

   

DE  WILDE  MARGRIET  (Chrysanthemum LeucanthemumPRIVATE ) 

Uit: “Wilde Planten” door Jo van Rooij 

Het meest bijzondere voor Nederland is dat een van de prinses­sen die in oorlogstijd in het buitenland werd geboren, is vernoemd naar deze plant.

Wij zien de wilde margriet gelukkig de laatste jaren weer geregeld in de bermen van wegen en dijken staan. Dit is het resultaat van een ecologisch verantwoord wegbermbeheer, waarbij slechts een of twee keer per jaar gemaaid wordt en er geen chemische bestrijdingsmiddelen meer gebruikt worden.

De wilde margriet is een overblijvende plant met bladeren die verschillend van vorm zijn. Onderaan zijn ze gekarteld en lang gesteeld. De bovenste bladeren zijn langwerpig, meestal grof gezaagd en zittend. De bloemen die een doorsnee hebben van 5 cm., bestaan uit 20 witte straalbloemen en wel 500 gele schijfbloemen waarin zich honing bevindt. Deze honing rijpt tot 1 mm. onder de rand zodat ook insecten met korte tongen erbij kunnen. De bloemen hebben geen aangename geur, al schijnen de insecten daar anders over te denken. Het is een oude artsenij­plant. Een zekere Culpeper adviseerde om van de blaadjes van de wilde margriet en die van de agrimonie een compres te maken tegen ischias. Beide soorten blaadjes kookt u in heel weinig water, u doet ze dan in een katoenen zakje of wikkelt ze in een katoenen zakdoek en brengt ze zo warm mogelijk op de pijnlijke plek. De blaadjes en bloemen kunnen ook gedroogd worden en later verwerkt worden in een kruidenmengsel met kamille.  Astmapatiënten kunnen dit oproken. Ook kunnen de jonge blaadjes van de plant met mate verwerkt worden in salades. In siertuinen vinden wij ook een gecultiveerde soort. Deze hebben veel donkerder groene en glanzende bladeren. 

De standplaats
Gedurende een groot deel van de zomer kan men de wilde mar­griet in Nederland en België in graslanden en grazige bermen en dijken, in droge bosjes, lichte droge bossen en op allerlei gronden vinden. Bovendien groeien er diverse vormen op rotsen en in de Alpen komt de plant tot boven de boomgrens voor. De gele, door grote witte straalbloemen omgeven bloemhoofdjes van de wilde mar­griet, zijn vaak in enorme hoeveelheden aan te treffen. De hoofdjes staan alleen op onvertakte of weinig vertakte sten­gels en bereiken een doorsnee van 3 tot 6 cm. 

De hoogte
Deze planten kunt u vermeerderen door middel van scheuren maar ook kan de wilde margriet gezaaid worden, dus zowel door middel van wortel als door middel van zaad plant de wilde margriet zich voort. De hoogte varieert tussen de 30 en 60 cm. 

De bloeitijd
Deze prachtige grote witte bloemen kent wel iedereen en u ziet ze elk jaar opnieuw weer schitterend bloeien tussen mei en oktober.

Wat te voeren?
Vanaf eind mei kan men de grote platte witte bloemhoofdjes al voeren. De zaden worden graag opgenomen maar ook in de maanden april en mei kunnen wij de jonge groene blaadjes aan onze vogels geven. 

Werkzame bestanddelen
Deze plant bevat flavonoïde en saponine en organische zouten en werkt bloedzuiverend, koortsverlagend en lost een hardnek­kige hoest op. 

Welke vogels eten deze zaden?
In de natuur zijn het vooral de vinkachtigen, zoals goudvink en boekvink, die deze zaden graag eten. In onze volière zijn het in de eerste plaats alle lorries en swiften die de volop bloeiende wilde margriet graag hebben. U kunt ze mooi in een emmer met zand in de volière zetten en zie dan maar eens hoe de vogels deze met honing vol zittende bloemen opeten. Maar ook alle kleine tropen, grasparkieten, neophema's en grote parkieten eten erg graag de zaden en de blaadjes. Ook de uitgebloeide margrieten in uw tuin eten ze graag op.