MOOIE VUURDOORN ALS VOGELVOER IN DE TUIN

Door: Jeu Smeets

In menige tuin prijkt wel ergens een mooie vuurdoorn ( Lat.: Pyracantha ) met al zijn bessenpracht in het najaar en de bloesem-pracht in het voorjaar. Het mooie hieraan is dat de vogels deze bessen met rust laten zolang er elders nog veel te vinden is om de kroppen en maagjes te vullen.

De vuurdoorn is een groen-blijvende struik en is verwant aan de rozen en Cotoneasters. Vuurdoorns hebben echter vrij grote scherpe stekels evenals de rozen, terwijl de cotoneaster doornloos is. De vuurdoorn kent een zevental soorten en ook zeker een tiental cultivars en kruisingen. Alle soorten hebben in het voorjaar witte bloemen, maar de bessen kennen de kleuren rood, orange en geel.

De bloeitijd kent vrij grote verschillen en sommige soorten bloeien al in de late herfst en anderen, wel de meeste, in het voorjaar. In de zomer gevormde bessen rijpen in de late herfst.

Vuurdoorns in de tuinen zijn belangrijke sierplanten, niet alleen vanwege hun bloemen en bessen maar ook vanwege hun doornen. Als de struik tegen een muur geplant is, is het een belangrijke nest- en rustplaats voor veel vogels omdat die doornige vorm hen bescherming biedt. Merels en andere lijstersoorten zoals de zang- en grote lijster en de kramsvogels in de winter doen zich dan graag aan de bessen tegoed, met dien verstande dat de soorten met gele bessen vaak het

langst gemeden worden. Verspreidingsgebied

Het originele verspreidingsgebied van de vuurdoorn is bijzonder groot en strekt zich uit van Zuid-Oost Europa tot Zuid- Oost Azië. Vuurdoorns zijn zeer sterke planten en kunnen gedijen onder vrijwel alle klimatologische omstandigheden en weersomstandigheden.

Haagplanten

Omdat de vuurdoorns zich in alle situaties goed laten snoeien worden ze ook veel gebruikt als haagplanten, mede omdat ze door hun struktuur en doornen bijna ondoordringbaar zijn en tevens een groot gedeelte van het jaar zeer decoratief met hun bloemen en bessen.

Enkele tips

De vuurdoorn gedijt op iedere grond-soort en kan in de volle zon of in de schaduw geplant worden. Het verdient aanbeveling om deze struik tegen een muur te planten en dan te leiden tegen een houten vlechtwerk of draadrooster. Zonder snoeien gaan ze snel verwilderen en zonder snoeien kan de vuurdoorn vier tot zes meter hoog worden en vormt dan lange wilde twijgen die het beste opgebonden kunnen worden.

Ziekten

De vuurdoorn is goed bestand tegen ziekten en het enige waar ze wel eens last van hebben is een schimmelinfectie. Hierdoor ontstaan plaatselijk zwarte bladeren maar wanneer men deze wegknipt is het leed vaak snel geleden.

Tekst en foto’s: Jeu Smeets