DE SHOWKLASSE, EEN KLASSE APART?    door Mart Rousseau   
Tentoonstellingen, mijn ding?   
Tentoonstellingen waren nooit mijn ding en    zouden ook nooit mijn ding worden. Totdat...    de showklasse van de BEC (Oisterwijk) en    de show van de Speciaalclub Insecten- en    Vruchtenetende Vogels (Oirschot) mij niet    meer los lieten!    De show van de Speciaalclub Insectenen    Vruchtenetende Vogels trekt elk jaar    weer vele liefhebbers. Naast de ingerichte    vitrinekooien en biotoopvolières bevolkt door    allerlei soorten insecten- en vruchtenetende    vogels heeft de show nog twee grote    aandachtstrekkers. Een van die twee is    een “kunstwerk” uit natuurlijke materialen    inclusief een waterpartij, prachtig! Daarnaast    ook nog eens een stuk ingerichte natuur over    de volle breedte van de zaal bestaande uit    allerlei natuurlijke materialen zoals stenen,    planten en waterpartijen bevolkt door grond-,    watervogels en andere soorten vogels, een    waar meesterwerk!    Nagenoeg alles wordt ingericht door een    team van liefhebbers die hier een heleboel    vrije tijd in steken. Daarnaast levert onze    maestro Lou Megens een fikse bijdrage aan    de show.    Bij de BEC zijn er, naast een team, een aantal    liefhebbers die zelf de kooien inrichten,    met eigen materialen en eigen ideeën    afgestemd op de biotoop van de vogel. Dit    komt de diversiteit ten goede. Daarnaast    zit er ook nog een wedstrijdelement aan de    show. Keurmeesters beoordelen biotoop in    combinatie met vogels.    Door deze twee evenementen geïnspireerd    besloot ik ook deel te nemen aan deze klasse,    ik... geen liefhebber van tentoonstellingen.    De showklasse biedt naast de vogel meerdere    aspecten waar je aandacht aan moet besteden:    studie van de biotoop, zoeken van de juiste    materialen, verzamelen van de materialen,    werken aan de juiste kleurencompositie,    de juiste verhoudingen, aandacht voor de    details enz. Naast individuele sport geeft dit,    gezien de verschillende kwaliteiten die nodig    zijn, ook ruimte voor teamsport.   
Generale repetitie   
De weken voorafgaand aan de show heb ik    dan ook een heel voorbereidingsprogramma    doorlopen. Zo gek als ik ben wilde ik graag    “proefdraaien”, een generale repetitie houden. In verband hiermee heb ik zelf een eigen    vitrinekooi geproduceerd met de maten van    de wedstrijdkooi van de BEC.   
Studie   
Daarnaast moest er gestudeerd worden, je    moet tenslotte wel op de hoogte zijn van de    biotoop van de vogels. De baardmannen, hun    biotoop zou bestaat vooral uit rietvelden en    -moerassen in de buurt van water, vooral de    Oostvaarders-plassen zouden favoriet zijn.    De braamsluipers, de tweede kooi, wiens    biotoop vooral zou bestaan uit duingebieden    met doornstruwelen en kleinschalig boerenland    met veel heggen op kleigronden, ook de    houtwallen zouden favoriet zijn.   
Ontwerp   
In de volgende fase moest er een ontwerp    bedacht worden. Voor de baardmannen zou    ik een soort Madurodam Oostvaardersplassen    gaan ontwerpen. Na de bestudering van    de Oostvaardersplassen en rietvelden en –    moerassen besloot ik dat de kooi zou worden    ingericht met in het centrum een waterplas    met daaromheen allerlei rietsoorten, grassen    en andere voorkomende planten en    bloemen. Ook sfeerbepalende afstervende    bomen zouden in het geheel niet ontbreken.    Voor de braamsluipers had ik gedacht aan een    weiland met gras, een paddenpoel inclusief    (eenden-)kroos en een vervallen schuurtje.    Het weiland zou verder worden omheind    door een hekwerk en houtwallen. Ook hier    zouden karakteristieke en afstervende bomen    niet ontbreken. De houtwallen zouden    bestaan uit een grote diversiteit aan bomen,    planten, struiken, mossen en bloemen,    allemaal in de juiste verhouding en samen    een kleurenspektakel vormend.   
De materialen   
Vanaf het ontstaan van de ideeën is er    talloze malen in natuurgebieden, bossen en    weilanden gewandeld. Door het observeren en op de details letten    in de natuur werd geleerd. Daarnaast bracht    de natuur mij de nodige rust, ontspanning en    inspiratie.    Tijdens het kijken en zoeken vonden er ook    nog wat gebeurtenissen plaats die ik u niet wil    onthouden. Bij het onderzoeken van het riet    in een beek in een natuurgebied struikelde ik    voorover, kon me nog opvangen, maar stond    wel tot mijn knieën in het koude water, tja je    moet er wat voorover hebben.    Plantjes worden blijkbaar beschermd    door brandnetels, regelmatig streelden    brandnetels mijn handen en werd ik de    rest van de dag herinnerd aan dit intieme    samenzijn door de prikkelende tintelingen in    de geliefkoosde lichaamsdelen.    Bij het verzamelen van de planten werkten    de planten vaak niet mee, ze wilden niet    met mij mee en stribbelden tegen, mijn    inmiddels oudere en aangetaste gewrichten    begonnen pijnlijk aan te voelen, ach ja het    was allemaal voor het hogere doel!   
De auto   
Tja, mijn auto werd natuurlijk een puinhoop,    allerlei gereedschap erin, schop, schaar,    hamer en nog allerlei martelwerktuigen    gingen mee en bevuilden en beschadigden    natuurlijk de auto. Maar hier bleef het niet    bij, ook moesten de verzamelde materialen    mee naar huis en nog erger, ze moesten    naar Oisterwijk. Als je dan bedenkt dat Ik    over een riante Kia Picasso beschik kun je je    wel voorstellen dat deze afgeladen vol was.   
De vitrinekooi   
Het pakt altijd anders uit dan je zelf had    gedacht. Met die gedachten ging ik zelf een    vitrinekooi maken.    Eerst de maten verzameld, meerdere keren    met onze voorzitter Henry Hoogaars gebeld,    die mij met veel geduld van maten bleef    voorzien. Vervolgens talloze malen naar    de Gamma, voor platen, hoeklijsten, latjes,    schroefjes, nageltjes, kit, lak enz. Na vele    uren denken, meten, zagen, timmeren en    mislukken kreeg het paleisje steeds meer    vorm, totdat het uiteindelijk in de lak stond    te stralen. De bijkeuken zag er inmiddels uit    alsof er een bom was ontploft.   
Het proefdraaien   
Ik had me voorgenomen een generale    repetitie te houden. Of het uitgewerkte    ontwerp wat zou worden zou toch echt pas blijken als je het eerst eens uit probeerde,    vond de perfectionist. Zo gezegd, zo gedaan.    Voor de baardmannen eerst een waterplas    gemaakt en deze daarna voorzien van zijn    natuurlijke omgeving bestaande uit bomen,    struiken, planten, mossen en bloemen,    allemaal natuurlijk in de juiste verhouding.    Ook de karakteristieke en afstervende bomen    en het bordje met Oostvaardersplassen en de    wegwijzer naar Jan uit Urk ontbrak niet.    Oostvaardersplassen    Daarna werd het ontwerp van de kleinschalige    landbouw voor de braamsluipers ten    uitvoer gebracht. Een omheining op schaal    werd geproduceerd, een stalletje en een    paddenpoel, inclusief (eenden-)kroos. Dit    weiland werd daarnaast weer omgeven    door de houtwallen bestaande uit diverse    inheemse bomen, struiken, planten en    bloemen, op schaal natuurlijk. Mijn vrouw    gaf mij natuurlijk de complimenten die ik    echter meteen relativeerde omdat zij wellicht    bevoordeeld publiek was en rekening hield    met het feit dat ik de kostwinner was en zij    tenslotte graag winkelde!   
Voorbereiding tentoonstelling   
Op de woensdagavond voor de TT werd    mijn Picanto volgestouwd tot aan het dak    met gereedschappen, materialen en op    donderdagmorgen natuurlijk de vogels, die    zou je nog vergeten.    Donderdagmorgen op tijd naar Oisterwijk.    Daar ontmoette ik het team dat de TT    opbouwde, allemaal aardige mensen met hart    voor de zaak, teveel om op te noemen, maar    ook alle namen ken ik nog niet, dus waag ik    me hier niet aan. In elk geval verdienen ze de    complimenten voor al het werk dat ze verzet    hebben.    Met mijn ontwerpen in het hoofd ging ik    aan de slag. Natuurlijk ging het meer tijd    duren dan van tevoren gedacht, maar dat is    meestal bij alles zo. Bomen, planten, struiken,    grassen, bloemen, boomstammen, mossen,    omheining, stalletjes, borden, plassen, paddenpoel,    water- en voerbakjes. alles moest er    in de juiste volgorde en op de juiste plaats erin.    Ondanks een bomvolle Picanto had ik nog    wat materialen van de BEC nodig. Uiteindelijk    lukte het om de twee biotopen op te bouwen    in de daarvoor bestemde vitrinekooien. Werd    ook tijd want ik was eigenlijk nog de enige die    op de donderdag nog moest inrichten.    Op sommige foto’s ziet u de ingerichte kooien    zonder voorfront en vogels, de gecreëerde    natuur is dan beter te zien. Al met al was ik    er tevreden over, maar ook de aanwezigen    gaven complimenten, dat geeft de burger    moed in het wachten op de uitslag van de    keurmeesters. De dag erna ’s morgens kwam    er via facebook een bericht van Lou: “Je hebt    GOUD!”. Niet verwacht maar toch gekregen    dus! Een kroon op het werk, erkenning voor    de inspanning!    Ook de opmerkingen van het tijdens de    tentoonstelling aanwezige publiek in de    vorm van lovende opmerkingen, vormden    een erkenning voor al het werk. Jammer,    maar op zich koddig en natuurgetrouw, dat    de baardmannen de Lisdodde sloopten en    de van de oorspronkelijke opstelling steeds    minder over bleef door al het pluis dat zich    verspreidde in de kooi. Lou Megens moest    elke morgen bij het voeren de waterplas    schoon maken omdat het water niet meer te    zien was, bedankt Lou!    Sloop van de lisdodde   
Toekomst?   
Waar gaat het naar toe met onze liefhebberij?    Biedt de showklasse kansen? In de wandelgangen    gaan er stemmen rond dat de showklasse    één van de antwoorden is op de vraag    naar grotere bezoekersaantallen.    Ook de show van de Speciaalclub Insectenen    Vruchtenetende Vogels in Oirschot is    een voorbeeld van een geslaagde show.    De show vormt ook een attractie voor een    breder publiek, moeder de vrouw heeft    belangstelling, de kinderen vinden het leuk    om eens te zien, ook liefhebbers van andere    soorten vogels hebben belangstelling    voor deze shows. Persoonlijk denk ik dat    de Showklasse kansen biedt. Het is zaak enerzijds het aantal deelnemers en anderzijds    de bezoekers-aantallen te stimuleren. Meer    deelnemers zal de diversiteit van de show    ten goede komen naast de kwaliteitsstijging    door de competitie. De attractiewaarde van    de show en daarmee de bezoekersaantallen    zullen hierdoor toenemen. Verder kan een    gericht promotiebeleid en uitbreiding van de    promotiedoelgroep de bezoekersaantallen    doen toenemen.    De vraag aan liefhebbers om ook deel    te nemen kan nu al gesteld worden: Wie    doet volgend jaar mee? Welke vereniging/    gespreksgroep stimuleert haar leden deel te    nemen?   
Informatie?   
Belangstellenden of verenigingen die met    vragen zitten wil ik, indien mogelijk, wel    verder helpen, ze kunnen mij bereiken via    mail mjm.rousseau@gmail.com of telefoon    06-37450124. De contactknop op de website    WWW.CULTUURVOGELS.COM is ook nog    een mogelijkheid.    De moeite waard?   
Was het allemaal de moeite waard? Dit zou    je je kunnen afvragen als je ziet wat het    allemaal aan tijd en geld heeft gekost. Als    je echter kijkt hoeveel plezier het wandelen    in het bos, het bedenken, het verzamelen,    het inrichten, de contacten, het resultaat,    de score, de waardering van toeschouwers    hebben opgeleverd dan was het zeker de    moeite waard en voor herhaling vatbaar.   
Ook hier geldt weer:    De reis is belangrijker dan het doel zelf!